Ένας ηγέτης, για να αξίζει να ηγηθεί, πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να ηγηθεί στον εαυτό του.
Από τον Νεκτάριο Ζήση
Ένας ηγέτης θα χρειαστεί πολλές φορές στη ζωή του, να πάρει αποφάσεις.
Αποφάσεις που ως επί το πλείστον είναι δύσκολες. Γιατί είναι δύσκολες; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τον ακολουθούν.
Το βασικό κριτήριο λοιπόν ενός ηγέτη, πρέπει να είναι, το αν αυτή η απόφαση που λαμβάνει, είναι προς κοινό όφελος της ομάδας που ηγείται. Αν δεν είναι προς κοινό όφελος, αλλά μόνο προς όφελος του εαυτού του, τότε δεν ηγείται, αλλά χειραγωγεί.
Γι'αυτόν τον λόγο, ένας ηγέτης οφείλει να βασίζεται στο χαρακτήρα του!
Επειδή όμως είμαστε συναισθηματικά όντα, πολλές φορές οι αποφάσεις που παίρνουμε βασίζονται στα συναισθήματά μας. Και αυτό είναι επικίνδυνο. Λόγω του ότι τα συναισθήματά είναι ευμετάβλητα, μπορεί να οδηγήσουν έναν ηγέτη να πάρει λάθος αποφάσεις.
Οι αξίες και ο χαρακτήρας ενός ηγέτη πρέπει να είναι ο οδηγός του. Η βάση του. Αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο, με τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει σε επίπεδο ηγεσίας. Έχει να κάνει γενικά, με τις αποφάσεις που παίρνει ως άνθρωπος.
Αφήστε με να σας δώσω μερικά παραδείγματα.
Το να είναι κάποιος πιστός στο ή στη σύντροφό του, είναι μία απόφαση. Δεν έχει να κάνει με συναίσθημα, αλλά με τις αξίες που πρεσβεύει, με τη στάση ζωής του και με το χαρακτήρα του.
Το να μην είναι κάποιος βίαιος, πάλι δεν έχει να κάνει με συναίσθημα, αλλά με το χαρακτήρα του.
Το να σκέφτεται και να σέβεται τους άλλους, το ίδιο.
Το να είναι ηθικός, πάλι δεν έχει να κάνει με συναίσθημα, αλλά με το χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Δεν μπορεί κάποιος να είναι ηθικός όταν τον βολεύει και ανήθικος όταν δεν τον βολεύει.
Δεν μπορεί κάποιος να παίρνει μία απόφαση, η οποία ωφελεί μόνον αυτόν και όχι και τους ανθρώπους που επηρεάζει και τον ακολουθούν.
Δεν γίνεται όλη την ώρα, κάποιος να επικαλείται το συναίσθημα, για να δικαιολογήσει τις πράξεις του.
Αν ίσχυε αυτό, τότε αυτομάτως θα σήμαινε, ότι είμαστε έρμαια των συναισθημάτων μας. Ότι δεν έχουμε επιλογή. Ότι δεν έχουμε κανέναν έλεγχο.
Νιώθει κάποιος χαρούμενος, όλα είναι καλά. Νιώθει κάποιος εκνευρισμένος, τότε γίνεται βίαιος. Νιώθει θλιμμένος, τότε δεν κάνει τίποτα.
Προφανώς, τα συναισθήματά μας είναι μέρος της ζωής μας και πρέπει να τα βιώνουμε και προφανώς δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους με διαγνωσμένες ψυχικές ή συναισθηματικές διαταραχές. Δεν λέω αυτό.
Αυτό που λέω είναι, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν την επιλογή. Ποια επιλογή;
Να βασιστούν στο χαρακτήρα τους και όχι στα συναισθήματά τους.
Ξέρω τώρα, ότι αρκετοί μπορεί να διαφωνήσουν με αυτό. Αυτή είναι όμως η ζωή ενός ανθρώπου που ηγείται. Ένας ηγέτης, όπως λέει και ο μέντοράς μου, δεν είναι κλόουν. Δεν μπορεί να τα πηγαίνει καλά με όλους. Θα χρειαστεί να πει και πράγματα, που οι άλλοι θα διαφωνήσουν.
Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να πατάει σε σταθερές βάσεις. Γιατί αν σε κάθε διαφωνία ή αντίδραση, αφήσει το συναίσθημα του να τον οδηγήσει, τότε αυτό που έχει να πει θα αλλάζει ανάλογα με τις αντιδράσεις.
Για έναν ηγέτη, είναι προαπαιτούμενο να βασίζει τις αποφάσεις του, στο χαρακτήρα του και όχι στα συναισθήματά του.
Γιατί όταν ένας άνθρωπος που ηγείται, βασίζεται στο χαρακτήρα του, τότε αφήνει τη δράση του να ελέγξει τα συναισθήματά του και όχι τα συναισθήματά του να ελέγξουν την δράση του.
Γιατί όταν ένας άνθρωπος που ηγείται, βασίζεται στο χαρακτήρα του, τότε κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, χωρίς να περιμένει τις συνθήκες, για να κάνει αυτό που πρέπει.
Γιατί όταν ένας άνθρωπος που ηγείται, βασίζεται στο χαρακτήρα του, παίρνει αποφάσεις βασισμένες στις αρχές και στις αξίες του και όχι βασισμένες στην ευκολία του.
Γιατί όταν ένας άνθρωπος που ηγείται, βασίζεται στο χαρακτήρα του, μόλις παρουσιαστούν δυσκολίες συνεχίζει και δεν σταματά.
Γιατί όταν ένας άνθρωπος που ηγείται, βασίζεται στο χαρακτήρα του, είναι σταθερός και δεν είναι ευμετάβλητος.
Αρκετές φορές στο παρελθόν, είχα πάρει αποφάσεις βασισμένες στο συναίσθημα. Όπως ανέφερα σε ένα προηγούμενο μου άρθρο, δεν είμαι τέλειος και ούτε επιδιώκω να γίνω. Επιδιώκω να γίνομαι κάθε μέρα, λίγο καλύτερος από την προηγούμενη.
Αυτό που αντιλήφθηκα όμως μελετώντας την ηγεσία, είναι το εξής.
Ότι ένας ηγέτης, για να αξίζει να ηγηθεί, πρώτα απ'όλα, θα πρέπει να ηγηθεί στον εαυτό του!
Και για να ηγηθεί στον εαυτό του, θα πρέπει να αναπτύξει το χαρακτήρα του. Και για να αναπτύξει το χαρακτήρα του, θα πρέπει να πειθαρχήσει. Θα πρέπει να κάνει καθημερινά, πράγματα που μπορεί να μην έχει τη διάθεση μερικές φορές να κάνει.
Οφείλει όμως να τα κάνει. Γιατί ένας ηγέτης, δεν μπορεί να ζητάει πράγματα από τους ανθρώπους που τον ακολουθούν, που δεν κάνει ο ίδιος.
Γι'αυτό χρειάζεται να βασίζεται στον χαρακτήρα του.
Γιατί ένας ηγέτης ξέρει το δρόμο, πηγαίνει το δρόμο και δείχνει το δρόμο!